Το βιβλίο περιέχει την τελευταία εκδοχή του κειμένου έξι διαλέξεων όπως το άφησε ο συγγραφέας πριν το θάνατό του και αφού το είχε δουλέψει και μετά την εκφώνησή τους. Οι διαλέξεις έχουν όλες ως κεντρικό άξονα τη συσχέτιση της αρχαίας ιστοριογραφίας με τη σύγχρονή της ιουδαϊκή, τους λόγους της καθιέρωσης του Θουκυδίδη ως πρότυπο ιστορικής εγκυρότητας αντί για τον Ηρόδοτο, τις επιδράσεις του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού στην ιστοριογραφία, τη θέση του Τάκιτου στην ιστορική σκέψη κ.ά.