Τα αντικείμενα , διατρέχουν τον χρόνο μαζί με εμάς. Πάνω τους σιγά-σιγά κολλάνε κομμάτια της ζωής μας. Είναι στόματα που φωνάζουν. Ζητούν μια θέση στην λογική της καθημερινότητας μας φορτίζοντας μας διαρκώς με την παρουσία τους. Είναι σχήματα λόγου. Ζουν μαζί μας, συμμετέχοντας ως οικογενειακά μέλη φτιάχνοντας λέξεις. Αυτές τις λέξεις που προσπαθούν να ψηλαφίσουν την άγια καθημερινότητά μας. Μεγάλη η χάρη της.