Τα πρώτα αλάνια τα γνώρισα στη Νυκτερινή Σχολή του Γ. Καπλανίδη, που βρισκόταν στο κέντρο του Βαρδαρίου, στην οδό Οδυσσέως. Δίδασκα εκεί εξτρά Νεοελληνικά. Τα παιδιά αυτά μιλούσαν με μάγκικη προφορά ένα ξεχωριστό γλωσσικό ιδίωμα. Σημείωνα λέξεις και φράσεις. Όταν το κατάλαβαν, έρχονταν ένας-ένας και μου μιλούσαν για τη ζωή τους. Κράτησα αυτές τις σημειώσεις για χρόνια. Όταν αποφάσισα να τις μεταφέρω σε βιβλίο, διαπίστωσα ότι ήταν πολύ λίγα. Οπότε με το κασετόφωνο στο χέρι και τη φωτογραφική μηχανή στον ώμο άρχισα να κυκλοφορώ στο Βαρδάρι και να καταγράφω εικόνες και συμπεριφορές. Χρειαζόμουν όμως και ιστορίες γυναικών. Σ’ αυτό με βοήθησε ο φίλος μου Κώστας, που διαμένει σε μικρή απόσταση από το Βαρδάρι. Με έφερε σε επαφή με ανθρώπους, αλλά μου αφηγήθηκε και περιστατικά από τις παλιές υπαίθριες πόρνες. Έφαγα μάλιστα και ξύλο από νταβατζή μιας ωραίας πόρνης. Δημήτρης Τσιάλας