Η σύγχρονη Οικουμενική Κίνηση γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη οι Χριστιανικές Εκκλησίες και Ομολογίες πρώτον να ξεπεράσουν τις διαφωνίες, τις εχθρότητες και τις παρεξηγήσεις που κουβαλούσαν από το παρελθόν, δεύτερον να διακονήσουν τον άνθρωπο στις συνθήκες της σημερινής ζωής και τρίτον να δώσουν από κοινού μία ομολογία Χριστιανικής πίστεως στην σύγχρονη κοινωνία. Κινητήριος βέβαια μοχλός πίεσης και ενέργειας πίσω από τις διαδικασίες αυτές είναι η αγάπη του Θεού για τη σωτηρία πάντων των ανθρώπων και ο αγώνας της Εκκλησίας για τη διατήρηση της ενότητας, ακολουθώντας την προτροπή του Κυρίου «ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας». Η παρούσα εργασία λοιπόν επιχειρεί να διερευνήσει ζητήματα, όπως είναι τα εξής: Ποια είναι η συνοδική λειτουργία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον 20ο αιώνα; Ποιος είναι ο ρόλος και η αξία των Πανορθοδόξων Προσυνοδικών Διασκέψεων; Ποια είναι η σημασία της μαρτυρίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου σήμερα; Πώς οφείλει η Ορθόδοξη Εκκλησία να συνομιλεί και να συνεργάζεται με τις έτερες χριστιανικές Εκκλησίες και Ομολογίες; Ποια είναι η εκκλησιολογική δυναμική της ευχαριστιακής κοινωνίας; Ποιες είναι οι θεολογικές προϋποθέσεις για την περιχώρηση των Εκκλησιών; Ποια είναι η προοπτική της εκκλησιαστικής αρχής της οικονομίας και του διαλόγου για την ζωή στο πλαίσιο του Οικουμενικού διαλόγου;