Ζει στη γειτονιά μας ένας άνθρωπος που για καιρό μάζευε βουνά. Βράχους και σωρούς από χώμα στοίβαζε. Γέμιζε τα δωμάτια με σκοτάδι από σκιές. Μόνο τις πηγές δεν μάζευε. Κρύο, καθαρό και γάργαρο νερό δεν υπήρχε στο σπίτι του. Μια μέρα η γυναίκα του τον άφησε για έναν ψαρά. Βγήκε τότε αυτός στο μπαλκόνι κι άρχισε να πετά βράχους στους περαστικούς. Έβγαινε στο δρόμο και σκορπούσε ολόγυρα χούφτες χώμα καθώς περπατούσε. Ολάνοιχτα άφηνε τα παράθυρα άνεμος από μέσα έφερνε έξω πέτρες και χώματα. Τώρα το σπίτι του είναι φωτεινό ακούγονται γέλια και φωνές και κάπου κάπου από την πόρτα τρέχει νερό.