Το "Σύγχρονο Λατινοελληνικό Λεξικό" διακρίνεται για την επιστημονικότητα, την πληρότητα και το εύρος του. To λεξιλόγιό του εκτείνεται από την αρχαϊκή ρωμαϊκή γραμματεία μέχρι τον 9ο μ.Χ. αιώνα. Εκατόν πενήντα περίπου χρόνια μετά τα λεξικά των Κουμανούδη-Ουλερίχου (1854) και Τσακαλώτου (1889), έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό στην ελληνική βιβλιογραφία. Τα λήμματα του Λεξικού (περίπου 70.000) έχουν διμερή δομή. Στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται η προσωδία, τυχόν εναλλακτικοί ορθογραφικοί ή φωνητικοί τύποι της λέξης, γραμματική αναγνώριση, ετυμολογία, μορφολογικές αποκλίσεις και η συντακτική συμπεριφορά της λέξης. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται το σημασιολογικό εύρος της λημματογραφούμενης λέξης με τις ποικίλες σημασίες της και παρατίθενται αυτούσια λατινικά χωρία ως παραδείγματα των σημασιολογικών περιπτώσεων. Επιπλέον περιλαμβάνονται ονόματα προσώπων και γεωγραφικές ονομασίες, καθώς και επιστημονικοί όροι που απαντούν στη ρωμαϊκή γραμματεία και παρέχονται σύντομες σχετικές πληροφορίες. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά καθιστούν το "Σύγχρονο Λατινοελληνικό Λεξικό" έγκυρο και πολύτιμο εργαλείο όχι μόνο για καθηγητές, ερευνητές και φοιτητές στο χώρο της Φιλολογίας, αλλά και άλλων επιστημών, όπως Ιστορίας, Αρχαιολογίας, Νομικής, Θεολογίας, Ιατρικής, Φαρμακολογίας, Βοτανικής, Ζωολογίας, Αστρονομίας, Αρχιτεκτονικής. Για το μνημειώδες αυτό Λεξικό εργάστηκαν, για δέκα περίπου χρόνια, δύο ομάδες ειδικών πανεπιστημιακών δασκάλων και κλασικών φιλολόγων υπό την επίβλεψη των καθηγητών Λατινικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ. Δημητρίου Νικήτα και Λεωνίδα Τρομάρα.