Η συγχώρεση είναι το τρίτο πόνημα της σειράς «Η ψυχανάλυση συναντά την κοινωνία». Η σειρά αυτή είναι ένα φιλόδοξο και γοητευτικό εγχείρημα. Η δυνατότητα των ψυχαναλυτικών εννοιών να συμβάλλουν στην κατανόηση και εμβάθυνση των κοινωνικών φαινομένων είναι γνωστή και εμπεδωμένη από την εποχή του Φρόυντ. Οι μελέτες του για τις ομάδες, τη θρησκεία, την τέχνη έδειξαν πως είναι δυνατόν συμπεράσματα που συλλέγει κανείς στην ψυχανάλυση να διαφωτίζουν φαινόμενα που αφορούν στην κοινωνική παρουσία των ανθρώπων. Άλλωστε, στη διάρκεια της ψυχανάλυσης αναδεικνύονται οι υποκείμενες φαντασιώσεις, προβολές. Ασυνείδητες πεποιθήσεις που καθορίζουν όχι μόνο τον τρόπο που ο αναλυόμενος βιώνει τον εαυτό του και ζει τη ζωή του. Αλλά και τον τρόπο που δραστηριοποιείται κοινωνικά. Εάν, π.χ., είναι ένας κοινωνικά αποσυρμένος ή δραστήριος άνθρωπος. Εάν είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει στο αύριο ή δυσφορεί στο σήμερα. Η αποθησαύριση όλων αυτών των γνώσεων στις ψυχαναλυτικές έννοιες και στην ψυχαναλυτική θεωρία μας δίνει τη δυνατότητα να τις εφαρμόζουμε. Για να κατανοήσουμε φαινόμενα της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων. Η ψυχανάλυση έχει όμως και μιαν άλλη, προνομιακή πρόσβαση στη μελέτη της συμμετοχής του ατόμου στις διάφορες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Η ψυχανάλυση είναι σε θέση σε ζωντανό χρόνο να παρακολουθήσει τον τρόπο που οι ασυνείδητες φαντασιώσεις επηρεάζουν και καθορίζουν πως βιώνει ο αναλυόμενος. Τόσο στην ατομική όσο και στην κοινωνική του ζωή τον κόσμο που τον περιβάλλει. Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος τρυφερός στην προσωπική του ζωή να είναι αυταρχικός στην κοινωνική του ζωή, και αντιστρόφως.