Το σχολείο μοιάζει με κυψέλη όπου επικρατεί πυρετός δραστηριότητας αλλά χαρακτηρίζεται από μια αυστηρή ιεραρχική δομή και μεθοδολογία που δεν του επιτρέπουν να γίνει ευέλικτο και "ζωντανό" ώστε να συμβαδίζει με τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Το σχέδιο εργασίας έρχεται να ανατρέψει τις τωρινές ισορροπίες στο σχολικό κατεστημένο και προτείνει έναν ευέλικτο τρόπο ανταλλαγής ρόλων μεταξύ δασκάλου και μαθητών -έστω και προσωρινό- που εάν ευοδωθεί, επιτυγχάνει πολλούς στόχους. Στον νέο τύπο σχολείου που πρεσβεύει η μέθοδος αυτή υπάρχου "βασίλισσες", "εργάτες" και "κηφήνες", αλλά μόνο συν-εργάτες που μοχθούν και στοχεύουν σε έναν κοινό σκοπό: την απόκτηση γνώσης μέσα από την ενεργό συμμετοχή και έρευνα, την ανταλλαγή ιδεών, τη συλλογική προσπάθεια για να ανακαλυφθούν και να μελετηθούν πολλές πλευρές της πραγματικότητας που βιώνουμε. Ποιο είναι το τελικό όφελος; Η σφυρηλάτηση σταθερών σχέσεων, η πορεία προς το φως της γνώσης, η χαρά της δημιουργικής ανακάλυψης και η συγκλονιστική αποκάλυψη ότι ο κόσμος της γνώσης δεν έχει όρια.