( . . .) Στο έπιπλο αποτυπώνονται για άλλη μια φορά τα πολλά πρόσωπα της ανθρώπινης τραγωδίας αισθητικά - συμβολικά. Φαντασία χωρίς σύνορα, έτσι ήταν πάντα το φυσικό περιεχόμενο και η Τέχνη του ανθρώπου. Το κάθισμα - αμίλητος σύντροφος "αρθρώνει" τον κρυμμένο του λόγο, το συρτάρι με τα κρυμμένα τραγούδια ανοίχτηκε. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)