Η ανθρωπολογική μέθοδος θεωρεί ως δεδομένο πως ο αναγνώστης είναι απαλλαγμένος από κάθε προκατάληψη φυλετικής ή πολιτιστικής ανωτερότητας και ότι τα κεκτημένα της ανθρωπολογικής επιστήμης δεν συνιστούν μια ολοκληρωμένη θεωρία. Θα λέγαμε πως η ανθρωπολογία βρίσκεται στο σταυροδρόμι όπου συναντιώνται διάφορα θεωρητικά ρεύματα. Η μελέτη μιας ιδιαίτερης κοινωνίας προϋποθέτει τη μελέτη των σχέσεων συγγένειας, των οικονομικών θεσμών, των πολιτικών γεγονότων και των συστημάτων σκέψης. Το εγχειρίδιο αυτό απαιτεί από τον αναγνώστη να ξεπεράσει την οπτική που έχει ως δυτικός, αν θέλει να κατανοήσει συνολικά τα γεγονότα της μελέτης. Ιδιαίτερα δε τα οικονομικά φαινόμενα, πρέπει να τα θεωρήσει μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα στις κοινωνίες όπου δεν συνιστούν αυτόνομο τομέα με δικούς του νόμους. Κατηγορίες όπως οι πεποιθήσεις, οι προκαταλήψεις, ακόμα και η θρησκεία, δίνουν μια πολύ περιορισμένη εικόνα των παραδοσιακών πολιτισμών. Σήμερα, είμαστε σε θέση να πούμε με σχετική ασφάλεια πως μια κοινωνία φαίνεται απλή, ή πολιτισμικά στοιχειώδεις, επειδή δεν διαθέτουμε πολλά στοιχεία γι' αυτήν. Αν και ο σχεδιασμός πολιτικών προγραμμάτων δεν συγκαταλέγεται στις αρμοδιότητες των ανθρωπολόγων, ωστόσο έχουν το δικαίωμα να καταγγέλλουν την καταπίεση, θύματα της οποίας πέφτουν συχνά οι κάτοικοι του Τρίτου Κόσμου.