Μικρές ιστορίες, προκειμένου, σε όσους τις διαβάσουν, να αφήσουν την ανάμεικτη γεύση του πικρού και του γλυκού, του φαιδρού και του σοβαρού, του ταπεινού και του υψηλού, του μάταιου και του σκόπιμου, του χρήσιμου και του ανώφελου, του περιττού και του αναγκαίου – μια ευχαρίστηση, με δυο λέξεις, που ένα λογοτεχνικό κείμενο οφείλει, αν είναι να αναγνωριστεί σαν τέτοιο, να προσφέρει στον αναγνώστη του.