“Ξαφνικά, πριν από λίγα χρόνια, εμφανίστηκε ένας καλλιτέχνης ο οποίος κάθε τόσο ανέβαζε σκίτσα του στο δια­δίκτυο, προκάλεσε την προσοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας, αφού σχολίαζε κάποιο γεγονός άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με θλίψη, άλλοτε με θυμό, αλλά πάντοτε με θαυμαστή ακρίβεια. Χωρίς βιασύνη να τοποθετηθεί, με μια μικρή χρονική απόσταση από το γεγονός που ήθελε να σχολιάσει, με καθαρή θέα και ολοφάνερη την καλλιέργειά του, με νατουραλιστικά σκίτσα τα οποία συνόδευε σχεδόν πάντοτε με καταπληκτικό κείμενο. Εμφανίστηκε ο Χρήστος Παπανίκος, και έκανε κάτι σπάνιο, μας έκανε να αντιληφθούμε ότι έλειπε η δική του ματιά, και μάλιστα σε ένα πεδίο που νομίζαμε ότι είναι πλήρες”.