Αυτή η φλούδα που ξεκολλά στο κρανίο μου στρέφεται γύρω απ’ τα μάτια και χάσκει τριγύρω παιδιά κρατημένα σφιχτά στο λαιμό μου με τραβούν προς το χώμα. Κι ένα δέντρο υψώνεται στο μέρος που παίζαν. Τα κλαδιά του σαλεύουν στα χέρια μου και υπαγορεύουν το τελευταίο ποίημα.