«Φίλτατοί μου: Σας ευχαριστώ όλους εσάς, από βάθους καρδιάς, που θέλετε να τιμήσετε αυτό το μικρό δείγμα από αυτή την αθώα μου διαστροφή, που εσείς θεωρείτε “ποίηση”... ...Θα συνεχίσω βέβαια να γράφω αυτά που γράφω, μόνον και μόνον διά να συνδέω τον μέσα κόσμο με τον έξω με αυτό το καλώδιο που λέγεται μολύβι... ...Απλώς, αντιστέκομαι παίρνοντας τους δρόμους, όπως πάντα, και σταματώντας εκεί που θα συναντήσω μια συστάδα δέντρων, ένα ποταμάκι, ένα χωράφι ή ένα πετούμενο, μέχρι να μη νιώθω τι είναι η μικρή και τι η μεγάλη καταστροφή... ...Μόνο αυτό έμαθα για μένα... αλλά όχι και ποιητής εγώ... αυτό πάει πολύ...»