Ερευνητική εργασία για την ιστορία της οικογένειας Πορφυρογένη από ομάδα μαθητών του Γενικού Λυκείου Αγριάς και τους καθηγητές τους, κατά τα σχολικά έτη 2011-12 και 2012-13. Την έρευνα και τη συγγραφή καθοδήγησαν και συντόνισαν οι καθηγητές Δημήτρης Ευαγγελόπουλος, Δήμητρα Λιαπή και Γιώργος Καμπλιώνης. Η ιστορία ξεκινάει διακόσια χρόνια πριν, όταν ο Νικόλαος, παιδί ακόμη, φεύγει από την ορεινή Δράκεια του τουρκοκρατούμενου Πηλίου για να περιπλανηθεί ανά την Οθωμανική Αυτοκρατορία, σε μέρη όπου κατοικούσαν Έλληνες. Στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες θα μορφωθεί και αφού διαπρέψει ως δάσκαλος στη Μεγάλη του Γένους Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, επιστρέφει στη γενέτειρά του για να πολεμήσει τους Τούρκους, να κάνει οικογένεια και να μεταδώσει στα παιδιά του τούς καρπούς των πλούσιων βιωμάτων του. Ο πρωτότοκος γιος, ο Περικλής, ακολουθεί τα βήματα του πατέρα και μετοικεί στην Σμύρνη, ο δεύτερος, ο Ναπολέων, αποκτά εμπειρίες ζωής, επαγγελματικές και όχι μόνο, στο μυθικό Παρίσι της belle epoque. Επιστρέφοντας στην Αγριά, αρχές του 20ού αιώνα, ήταν η σειρά του να αποκατασταθεί επαγγελματικά στον ανερχόμενο τραπεζικό κλάδο και να κάνει οικογένεια. Από τα τρία παιδιά του Ναπολέοντα, η Λιλίκα, η μικρότερη, παίρνει πτυχίο χημικού, και στον τομέα αυτόν θα εργαστεί. Οι δύο γιοι, ο Νίκος και ο Μιλτιάδης, θα αφιερώσουν τη ζωή τους σ’ αυτό που ο καθένας τους πιστεύει καλύτερο για την πατρίδα και τον άνθρωπο: ο Νίκος στον χρηματοοικονομικό τομέα, ως φωτισμένος διοικητής τραπέζης, διορατικός, αδέκαστος, να προωθεί πρωτοπόρες ιδέες για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Ο Μιλτιάδης, ικανότατος νομικός με προοπτικές για ένα λαμπρό επαγγελματικό μέλλον, θα επιλέξει να ακολουθήσει το δικό του όραμα, αυτό της στράτευσης για έναν κόσμο πιο δίκαιο. Ακολουθώντας, μέσα από την εργασία αυτή, τα χνάρια των Πορφυρογένηδων, της ονομαστής οικογένειας από τη Δράκεια του Πηλίου, ταξιδεύουμε τρεις γενιές πίσω στον χρόνο, στον 19ο αιώνα αλλά και στον "σύντομο" 20ό α