Με εφόδιο την τριαντάχρονη μελέτη της εσωτερικής φιλοσοφικής παράδοσης, ο συγγραφέας επιχειρεί μία εις βάθος ανάλυση ενός από τα σπουδαιότερα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, της τραγωδίας "Αντιγόνη" του Σοφοκλή.Ο υποκρυπτόμενος εσωτερικός συμβολισμός και η ενδελεχής αστρολογική ερμηνεία των κειμένων οδηγούν τον μελετητή σε νέους ορίζοντες συνειδητότητας και ανοίγουν μονοπάτια σκέψης τέτοια, που αν μη τι άλλο προσδίδουν μια νέα διάσταση στην ανάγνωση του εν λόγω αρχαιοελληνικού έργου.Στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας του ομώνυμου δράματος Αντιγόνης, ο μυημένος στα μυστήρια κορυφαίος τραγικός, ο Σοφοκλής, εναρμονίζει υποδειγματικά και, για τούτο, διαχρονικά τις όψεις της Αγάπης και της Σοφίας, παρέχοντας Ζώσα και Ενεργό την εικόνα του Ολοκληρωμένου, ΤΕΛΕΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Ακριβώς στον αντίποδα κινείται ο μονομερής και τυραννούμενος -από όπου και τυραννικός- Κρέων, "κατάλοιπο-απολίθωμα" της τότε απερχόμενης, προς χάριν των Ιχθύων, Εποχής του Κριού.Ζωτικής σημασίας ρόλο εκείνη την περίοδο, αλλά και σε κάθε εποχή μετάβασης, διαδραματίζει ο ΖΥΓΟΣ, του οποίου οι ενέργειες επιδρούν γεφυρώνοντας τη μία Εποχή με την άλλη.Άλλωστε, το ίδιο έργο επιτελεί και στις μέρες μας, δεδομένου ότι βιώνουμε τη μετάβαση από την Εποχή των Ιχθύων σε εκείνη του Υδροχόου. Κάτω από τις δικές του επιδράσεις οι "διαφωτιστικοί" Ιχθύες σφράγισαν την πορεία της Ανθρωπότητας με την Έλευση του Χριστού, ενώ κάτι ανάλογο συντελείται και σήμερα, καθώς η τρέχουσα, "Υδροχοϊκή" Εποχή της πνευματικής πλημμυρίδας θα καταστήσει δυνατή την Επανεμφάνισή Του.