Ο Τρακλ εκφράζει τον κόσμο μέσα από το πρίσμα που τον βιώνει: έρωτας, ναρκωτικά και πόνος. Η απόγνωση του ανεκπλήρωτου έρωτα, η αποστασία από τον αστικό τρόπο ζωής, το ταξίδι των ναρκωτικών, η αυτοκτονία ως εντολή λύτρωσης.Η γλώσσα του Τρακλ δεν κατανοείται· βιώνεται. Το ανέφικτο του έρωτα γίνεται ανέφικτο της γλώσσας. Στην ποίηση του Τρακλ βαδίζεις χορευτικά, με έναν χορό όμως μακρόσυρτο και θλιμμένο, που ωστόσο κοιτάζει πάντα ψηλά στην πιθανότητα εξαΰλωσης. Μια ποίηση που γνωρίζει το νόημα του περιεχομένου της και επικεντρώνεται στoν εντοπισμό της τέλειας μορφής για να το εκφράσει. Ο Τρακλ, ενδιαφερόμενος για την ουσία, την ανακαλύπτει ξανά μέσα από την επεξεργασία της· είναι ένας στυλίστας της Αλήθειας. Τα κείμενα του Χάιντεγκερ συμπεριλαμβάνονται όχι σαν μια φιλολογική ανάλυση ποίησης αλλά σαν ένα μοναδικό παράδειγμα συνομιλίας ανάμεσα στη φιλοσοφική και στην ποιητική γλώσσα. Ο Τρακλ είχε πει πως «η γνώση ανήκει σε αυτόν που περιφρονεί την ευτυχία», κι έτσι μέθυσε με παπαρούνες και αγάπησε σκοτεινά.