Το βιβλίο της οικογένειας Έρνμαν-Τούνμπεργκ δεν έχει σκοπό να αρέσει, αλλά να θυμίσει ότι ο άνθρωπος, εκτός από αντιφάσεις και εγωισμούς, κρύβει πάντα μέσα του την καλοσύνη. Υπό το πρίσμα μιας αναπάντεχης κρίσης, που εκδηλώνεται αρχικά με την άρνηση της οκτάχρονης Γκρέτα να φάει και καταλήγει στη διάγνωση τόσο της Γκρέτα όσο και της Μπεάτα με σύνδρομο άσπεργκερ, ξεδιπλώνεται ο αποφασιστικός αγώνας των γονιών να στηρίξουν την οικογένειά τους. Η Μαλένα, ο Σβάντε, η Γκρέτα και η Μπεάτα γράφουν, κατ’ ουσίαν, για έναν κόσμο σε πλήρη σύγχυση και διανοητική αταξία. Θέτοντας με θάρρος τα εν οίκω εν δήμω, και χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης, η αφήγησή τους ακολουθεί αποσπασματική, τεθλασμένη πορεία μέσα από ένα καλειδοσκόπιο προσωπικών στιγμιοτύπων και εντυπώσεων, που αντανακλούν σε μια ανθρωπότητα μπερδεμένη, λίγο πριν διαβεί το κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας της.