Ο συγγραφέας απευθύνεται πρωτίστως στους καλλιτέχνες αλλά και σε κάθε καλλιεργημένο άνθρωπο της εποχής του για να υποστηρίξει με πάθος προφητικό ότι ο μοναδικός δρόμος για να γίνουμε σπουδαίοι και κατά το δυνατόν αξεπέραστοι είναι να μιμηθούμε τους Αρχαίους, να υποδειγματιστούμε, δηλαδή, από αυτούς. Μέσα από τις γραμμές αυτού του γοητευτικού κειμένου η Αρχαιότητα παύει να αποτελεί αντικείμενο άψυχης λόγιας γνώσης ή τυφλού συλλεκτικού πάθους, όπως ήταν ως τότε για τον αριστοκρατικό και τον μορφωμένο κόσμο του 18ου αιώνα, και αναδεικνύεται σε αυτοσκοπό και μέτρο απόλυτο.