Σειράδιο Είμαι το κουρασμένο βήμα του αγρότη του καπνεργάτη το καμένο πνευμόνι του σοβατζή ο κουρασμένος ώμος τ’ αλατωρύχου η θολή ματιά. Είμαι το βήμα στα λασπωμένα τα χωράφια το φυντάνι που μπήγεται στο χώμα βαθιά ο ασβέστης που καίει τα κάστρα τ’ αλάτι που λιώνει σιδεριά. Είμαι η άκρη απ’ το καμάκι, που όταν μπει δεν ξεριζώνεται από τα σπλάχνα. Είμαι τ’ αλέτρι, το τσαπί και το γενί. Είμαι το «αμάν» το μεσημέρι στα ουζερί. Εσείς οι ευλογημένοι του κόσμου ισώστε το κορμί στον ήλιο! Τον δικό σας ήλιο!