ΤΗΝ ΑΥΓΗ Να γευτώ απ᾿ τα χείλη σου μια απροϋπόθετη αυγή ξέχειλη συγχορδίες σιωπής Σ᾿ εικονοστάσι ακάντηλο μνήμες που ψάχνουν στόμα να τις ξεστομίσει ν᾿ αποθέσω Από τις λιόπετρές σου τον ουρανό και τον βυθό να δοκιμάσω π᾿ ανακατεύει η θάλασσα να φτιάξει το γαλάζιο της Τον χρόνο ν᾿ αθωώσω απ᾿ τα καμώματα της νύχτας που παραβγαίνουνε τον άνθρωπο Για έναν κόσμο που θα χωράει μαζί σου στα μέτρα της καρδιάς μου