“Ε, ψιτ! Να σου πω ένα μυστικό; Έκανα μία ζαβολιά σε αυτό το βιβλίο! Το έκανα να μοιάζει με παραμύθι και όλοι οι μεγάλοι νομίζουν πως είναι γραμμένο για παιδιά ̇τους ξεγέλασα! Στην πραγματικότητα είναι βιβλίο για μεγάλους, αλλά μην τους το πεις. Άφησέ τους να σου το διαβάσουν ή, ακόμα καλύτερα, διάβασέ το εσύ σε έναν μεγάλο. Δε θα το παραδεχτούν ποτέ, αλλά έχουν ανάγκη μερικές παιδικές ιστορίες. Έχουν ανάγκη να θυμηθούν ξανά πως είναι ακόμη παιδιά, απλώς έχουν ψηλώσει λίγο! H πιο αληθινή μου ιστορία είναι η τελευταία. Την έχω γράψει ειδικά για σένα ̇θα καταλάβεις! Θέλω να ανατρέχεις σε αυτήν όποτε νιώθεις στεναχώρια, κούραση ή φόβο. Βάλε τα λόγια μου σε ένα τσεπάκι στο μυαλό σου και άσε τις λέξεις να τρέχουν προς την καρδιά σου κάθε φορά που τις έχεις ανάγκη. Είναι δικές σου. Να το θυμάσαι.”