"Το φόρτε της ήταν η αρρώστια. Θυμάμαι τότε με τη μεγάλη γρίπη, που όλη η γειτονιά έβηχε για μέρες. Έβηχε κι εκείνη αλλά το έκρυβε. Μόνο γυαλίζανε λιγάκι παραπάνω τα μάτια της καθώς έτρεχε παντού να βοηθήσει και να παρασταθεί. Κι έτσι πάντα. Όταν αρρωσταίναμε, όταν έβλεπε οποιονδήποτε άρρωστο, σα να αποκτούσε μεγαλύτερο νόημα η ζωή της. Ξέρετε πόσο σας αγαπάω, μου έλεγε. Αλλά όταν βλέπω άρρωστο, υπερισχύει το χρέος, είναι κάτι πιο δυνατό από την αγάπη".