Πρώτα το νερό έγινε κόκκινο. Μετά άρχισε να φυσάει ένας τοξικός άνεμος…
Στο λιμάνι μιας ημιερειπωμένης πόλης η ζωή δοκιμάζεται. Τα μολυσμένα φύκια που εμφανίστηκαν απρόσμενα μια μέρα έφεραν μαζί τους την απειλή του δηλητηριώδους ανέμου, που έρχεται συχνά και ξαφνικά, για να εξαφανίσει στο πέρασμά του καθετί ζωντανό. Μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό η Φερνάντα Τρίας αφηγείται με αβίαστα ατμοσφαιρικό τρόπο την ιστορία μιας γυναίκας που, υπό τη βιομηχανική δυσοσμία του τεχνητού κρέατος που έχει υποκαταστήσει τη φρέσκια τροφή –της ροζ γλίτσας–, αναμετράται με την εξάντληση και την αγάπη κάτω από τη λάσπη μιας αδυσώπητης μοναξιάς, χαρίζοντάς μας μια ιστορία απόκοσμης ομορφιάς για τη «γλυκιά στασιμότητα του συναισθηματισμού και της νοσταλγίας που μας επηρεάζει –και μας περιορίζει– όλους» (Rector Magazine).