"Πλησίαζαν οι μεγάλες μέρες" - είναι η φράση με την οποία αρχίζει συχνά μια αφήγηση ή ένα διήγημα για τα Χριστούγεννα. Χαρούμενες μέρες των διακοπών, του στολισμένου χριστουγεννιάτικου δέντρου και των αμέτρητων δώρων, τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά. Για τους ενήλικες αυτές οι μέρες είναι πράγματι "μεγάλες". Δεν είναι πάντα μέρες γλεντιού και ξεγνοιασιάς, συχνά είναι μέρες απολογισμού, ακόμα και αποδοκιμασίας, όταν σε βαραίνουν ιδιαίτερα όσα έχεις κάνει και ακόμα περισσότερο όσα έπρεπε, αλλά δεν μπόρεσες, ή δεν τόλμησες, ή αρνήθηκες να κάνεις. Τους μοναχικούς βαραίνει ακόμα περισσότερο η μοναξιά, τους προδομένους η προδοσία, τους λησμονημένους η λήθη. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)