Γδύσου μπροστά στους αιώνες θέλω να χαρώ το γέλιο σου. Μέσα από τα απυρόβλητα φώτα του ποτηριού σου θέλω να ιστορήσω τη στιγμή που τα μάτια μου θ’ αγγίξουν τη ματιά σου και το δάσος θα χάσει τη βοή μπρος στης ψυχής μας τον χτύπο. Η Ομηρική Νήρικος ήταν πρωτεύουσα της Λευκάδας. Η Νήρικος του έργου “Ρομφαία” είναι η γυναίκα μπροστά στον θάνατο. Η τελευταία επιθυμία της είναι να δει τον ερχομό της Αυγής από τον προαύλιο βράχο του σπιτιού της. Μπροστά της η θάλασσα, η χαραυγή, τα πρωινά στοιχειά της φύσης. Ο Βράχος, η Ηχώ, ο Χορός και ο Άνεμος συμπαραστέκονται. Οι Βοές σε ρόλο κριτή θίγουν τα κακώς κείμενα της ζωής της. Η Νήρικος βρίσκεται σε απολογητική θέση. Φέρνει στη μνήμη της την πορεία του ανθρώπου στον πλανήτη γη και τη συμπεριφορά του απέναντι στους συνανθρώπους του. Μία ζωή ακόμη δεν φτάνει να διορθώσει όσα έπραξε. Στο τέλος αναζητά τρόπο να ξεφύγει απ’ τον θνητό προορισμό της και να ζήσει ξανά όσα άκριτα προσπέρασε.