Ό,τι με παρηγορεί και μένω όρθιος είναι η μοναξιά που ζει η φύση. Στέλιος Θ. Μαφρέδας Μου λες γιατί σωπαίνω Και συλλογίζομαι. Με ταχύτητα αστραπής περνούν μπροστά μας εικόνες λέξεις άνθρωποι πουλώντας τα ιερά τους. Καθρέφτισμα βίου σεισμογενούς θα πεις και άχτιστου, μακριά αιώνες μακριά από το μέτρο. Μείναμε μόνοι. Εγώ κι ο κόσμος όλος. Ποτέ πιο πλούσια η μοναξιά μας. Κι είναι που δεν προφταίνω μαθήματα νοήματος τώρα να παίρνω.