Η κυριολεκτική έννοια της σανσκριτικής λέξης μάνταλα σημαίνει "κύκλος", αλλά στην ανατολική θρησκευτική παράδοση έχει καθιερωθεί ως όρος που υποδηλώνει κυκλικές ιερές εικόνες, ζωγραφισμένες ή χαραγμένες στην άμμο, που χρησιμοποιούνται ως μέσα διαλογισμού ή ως προστατευτικά σύμβολα, κυρίως στο Θιβετανικό Βουδισμό. Στην ουσία πρόκειται για ένα παγκόσμιο σύμβολο, το οποίο απαντάται από την αρχαιότητα σε διάφορους πολιτισμούς της γης, με πιο ισχυρό παράδειγμα τους μαγικούς κύκλους που χάραζαν στην άμμο οι Ινδιάνοι της Β. Αμερικής. Στην ψυχολογική επιστήμη εισήχθησαν από τον Κ. Γκ. Γιουνγκ και απέκτησαν μια διαφορετική διάσταση. Οι μάνταλα συσχετίζονται με τα ψυχικά περιεχόμενα και μέσα από αυτές μπορεί να αναζητηθεί η εξελικτική ατομική πορεία κάθε ψυχής, να απεικονιστούν οι εσωτερικές συγκρούσεις και να διερευνηθούν τα λανθάνοντα ψυχικά περιεχόμενα. Η χρήση τους είναι πολύτιμη στην αναλυτική θεραπεία μέσω της ενεργητικής φαντασίας, της μεθόδου που καθιέρωσε ο ιδρυτής της Ψυχολογίας του Βάθους. Μέσα από κλινικές περιπτώσεις εξετάζονται διάφορες μάνταλα και συσχετίζονται με τον πλούσιο αλχημικό συμβολισμό, προκειμένου να δοθεί μια σφαιρική εικόνα του πλούτου που αυτά τα ιερά σύμβολα εμπεριέχουν σε σχέση με τη φύση της ανθρώπινης ψυχής.