Στα δύο μικρής έκτασης αλλά μεγάλης θεωρητικής και κλινικής σημασίας κείμενα των Claude Leger και Jean-Pierre Drapier, ευελπιστούμε ότι οι αναγνώστες -ειδικοί και μη- θα βρουν μια εμπεριστατωμένη εισαγωγική παρουσίαση των πολυδαίδαλων σχέσεων της ψυχιατρικής με την ψυχανάλυση, καθώς και της ευθύνης που η δεύτερη καλείται να επωμισθεί, ιδιαίτερα σήμερα που η περιγραφική φαινομενολογία του συμπτώματος επεκτείνεται ολοένα, επιβάλλοντας τη σιωπή του υποκειμένου.