Οι γλώσσες που διαθέτουν μεγαλύτερο πλούτο λεκτικών και συντακτικών μορφών για να εκφράσουν, έστω και κατά προσέγγιση, τα νοήματα που αναπτύσσονται μέσα στο κλίμα του ευρωπαϊκού κόσμου, είναι οι κλασσικές γλώσσες, η αρχαία ελληνική και η λατινική. Γι’ αυτό αποδίδουν με μεγαλύτερη προσέγγιση την ουσία των νοημάτων και είναι οριστικότερες οι διατυπώσεις των. Και γι’ αυτό, μαθαίνοντας τις γλώσσες αυτές, μαθαίνει κανείς και να σκέπτεται ακριβέστερα και να εκφράζει τη σκέψη του κυριολεκτικότερα και συνοπτικότερα. Κ. Τσάτσος