Επειδή οι λέξεις δεν είναι μονάχα συλλαβές. Επινοούν και υπονοούν την προσωπικότητα τού φορέα που τις εκφέρει, ενώ ταυτόχρονα αρκούν ελάχιστες από αυτές για ξεχωρίσουν τη ‘μεγάλη’ από τη ‘μικρή’ προσωπικότητα και την ‘εξαιρετική’ από την ‘ελάχιστη’ ή την ‘αδιάφορη’.Η απόσταση είναι τεράστια. Εν προκειμένω ο αποστολέας της “Προσωπικής επιστολής”, μας καταθέτει κομμάτια της εξαιρετικής του προσωπικότητας, με κοφτερά ακονισμένες λέξεις, άλλοτε φορτισμένες θετικά και άλλοτε αρνητικά, προσανατολισμένες σε μια μεστή σοβαρότητα, γεμάτη συμβολισμούς που συνοδεύουν νοήματα και μοναδικές εμπειρίες.Ανάμεσά τους αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Αυτή ακριβώς η προέκταση είναι μια προσπάθεια μεταμόρφωσης σε αυτό που όντως είναι ο καθένας μας, ενώ αυτή η γραφή που ανταλλάζουμε μαζί του, φαίνεται να είναι η πιο τίμια, η πιο αυθεντική εκδοχή μιας κοινής μοίρας.Μακάρι, να βρίσκουν πάντα τέτοιες “Προσωπικές επιστολές” τον παραλήπτη τους.