Απόπλους : Νόμισα πως ξόφλησα/ αφού το μόνο που ένιωσα πως χρωστούσα/ ήταν το σωματικό τέλος/ ενός δανεισμένου κορμιού/ Kι αυτό υπήρξε για μένα/ το προχρονικό μου αμάρτημα/ Κι ύστερα είπα να κρατήσω/ έναν άλλο, δικό μου κόσμο/ λίγο ακόμα/ όπου εκεί η κάθε καταδίκη μου/ θα υπάρξει για μένα/ σαν η πιο σίγουρη γέννησή μου.