Η ποιητική φωνή της Κρίστιν Σβάβα Τομασντότιρ καταφτάνει από τη μακρινή Ισλανδία δυνατή, τολμηρή - μάλλον προκλητική - και το σίγουρο είναι ότι έχει πολλά να πει. Ο λόγος της κουβαλά μια επαναστατικότητα, μια ορμή, όχι όμως με την έννοια της αντίδρασης, αλλά της αμφισβήτησης, που συνδυάζεται με μια μεστή ωριμότητα: η ποιήτρια παρουσιάζει τις σκέψεις της ως ένα ολοκληρωμένο σύστημα ιδεών στο οποίο έχει αμετάκλητα κατασταλάξει. Παγερός μπλε χειμώνας ατελείωτη νύχτα έξω απ’ τα παράθυρα οι στοίβες ρούχων υψώνονται Οι λάμπες εκρήγνυνται η μία μετά την άλλη κι εγώ παρακολουθώ το σκοτάδι να κυριεύει το διαμέρισμα