Το ζευγάρι είναι γύρω στα τριάντα. Ο ψηλός, μελαχρινός νεαρός πίσω απ’ την κοπέλα, στις κυλιόμενες του μετρό, της ψιθυρίζει στο αυτί ή την φιλάει ή και τα δύο μαζί. Η κοπέλα γελάει, γέρνει πίσω, κάτι του λέει, αυτός γελάει με τη σειρά του και της ανακατεύει τα μαλλιά. «Μη, θα μου τα χαλάσεις», το χαμόγελο στα μάτια της δείχνει ότι δεν την πειράζει και τόσο. «Εμένα έτσι μ’ αρέσουν», λέει ο νεαρός περνώντας απαλά, αυτή τη φορά, τα δάχτυλά του ανάμεσα στις μπούκλες της κι η κοπέλα τον φιλάει. Η Κατερίνα έπιασε τον εαυτό της να χαμογελάει.Ποτέ. Της άρεσε να βλέπει ερωτευμένα ζευγάρια. Αντίθετα με την κοινή λογική που λέει πως όποιοι είναι ζευγάρι είναι ερωτευμένοι, πίστευε ότι λίγα ζευγάρια είναι πραγματικά ερωτευμένα κι όποτε έβλεπε αυτό το σπάνιο είδος δεν έχανε ευκαιρία να το χαζεύει. Βγήκαν μαζί στην Αλεξάνδρας κι η Κατερίνα κοντοστάθηκε και τους κοίταξε. Φιλήθηκαν κι ύστερα αυτή έφυγε στα δεξιά κι αυτός στ’ αριστερά. Μετά από λίγα βήματα, αυτός γύρισε και την κοίταξε την ίδια στιγμή που γυρνούσε κι αυτή. Της πέταξε ένα φιλί, αυτή γέλασε και συνέχισαν τον δρόμο τους. Νεοερωτευμένοι, αποφάνθηκε η Κατερίνα, της άρεσε πιο πολύ αυτό απ’ το «φρεσκοερωτευμένοι». «Το φρέσκο κάποια στιγμή σαπίζει, το νέο παλιώνει», είχε πει ένα βράδυ στον Νικήτα που τα έπιναν στο μπαρ του, όσο οι σερβιτόροι σκούπιζαν.