Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση για την εκπαιδευτική διαδικασία που επικεντρώνεται στο χώρο του σχεδιασμού των αναλυτικών προγραμμάτων και της διδασκαλίας. Η πρόταση αυτή είναι πολύ "γενναία", με την έννοια ότι όχι μόνο πηγαίνει ενάντια στην παραδοσιακή άποψη για την εκπαίδευση των παιδιών στα σχολεία, αλλά ότι συνδυάζει το "περιεχόμενο της σκέψης" με τις "διαδικασίες σκέψης". Παρόλο που φαίνεται παράξενο να μιλάμε για περιεχόμενο και διαδικασία σαν να είναι δύο διαφορετικά πράγματα τα οποία δεν συνδέονται στενά μεταξύ τους, στην πράξη, όταν πρόκειται δηλαδή να σχεδιάσουμε ένα αναλυτικό πρόγραμμα, ξεχωρίζουμε τη γνώση από τις γνωστικές διαδικασίες. Αυτός ο δυϊσμός, όπως θα συζητηθεί παρακάτω, πηγάζει από δύο διαφορετικές φιλοσοφικές παραδόσεις και δεν δείχνει εύκολο να ξεφύγουμε από αυτόν. Με δεδομένο ότι τα προβλήματα στο χώρο των αναλυτικών προγραμμάτων είναι πολλά και δεν διαφαίνεται, τουλάχιστον προς το παρόν, ότι οι λύσεις σ' αυτά τα προβλήματα υπάρχουν (βλ. Χατζηγεωργίου, 2004, κεφ. 22), η πρόταση του καθηγητή Kieran Egan καλωσορίζεται όχι ως μια εκπαιδευτική πανάκεια, αλλά ως μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ξεκινώντας από τη θεωρία της "ανακεφαλαίωσης", ο Egan προτείνει ένα μοντέλο εκπαίδευσης με πέντε διαφορετικά είδη κατανόησης: Σωματική, Μυθική, Ρομαντική, Φιλοσοφική και Ειρωνική. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)