Και αν ο πολιτισμός μας οδεύει προς την κατάρρευση; Όχι σε κάποιους αιώνες στο μέλλον, αλλά στη διάρκεια της ζωής μας; Μπορεί πολλοί άνθρωποι να αναγνωρίζουν πως αντιμετωπίζουμε τεράστιες προκλήσεις σήμερα, από την κλιματική αλλαγή και τις δυνητικά καταστροφικές της συνέπειες ως την πληθώρα των κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων, δυσκολευόμαστε όμως να αντιμετωπίσουμε το ίδιο το ενδεχόμενο ότι αυτές οι κρίσεις θα μπορούσαν να προκαλέσουν την κατάρρευση ολόκληρου του πολιτισμού μας. Διαθέτουμε παρ' όλα αυτά πλήθος ενδείξεις που καθιστούν σαφές πως αντιμετωπίζουμε διογκούμενες συστημικές αστάθειες οι οποίες απειλούν την ικανότητα των ανθρώπινων πληθυσμών να επιβιώσουν σε ένα βιώσιμο περιβάλλον.
Οι συγγραφείς συγκεντρώνουν και αναλύουν το σύνολο αυτών των επιστημονικών δεδομένων και ενδείξεων συνδέοντάς τα με τις επιπτώσεις τους στην καθημερινότητά μας, στο πλαίσιο της διαφαινόμενης καταστροφής που θα βιώσουμε.
Θεωρούν ότι η ουτοπία έχει αλλάξει πλευρά πλέον, ουτοπιστές είναι αυτοί που πιστεύουν πως όλα μπορούν να συνεχιστούν όπως σήμερα, ενώ οι ρεαλιστές είναι εκείνοι που ενεργούν στην κατεύθυνση της μετάβασης και στο χτίσιμο τοπικών ανθεκτικών κοινοτήτων. Η κατάρρευση είναι μεν ο ορίζοντας της γενιάς μας, δεν είναι όμως το τέλος μας, είναι η αυγή του νέου μέλλοντός μας. Θα επινοήσουμε νέους τρόπους να υπάρχουμε στον κόσμο καθώς και να συνυπάρχουμε με τα υπόλοιπα έμβια όντα ή θα αφεθούμε στην αδηφάγα χιμαιρική επέκταση του κυρίαρχου παραδείγματος που βιώνουμε;