[...] Το νόημα της καβαφικής ποιητικής είναι βαθύτατα υπαρξιακό, καθώς αναδεικνύει την τραγική υπόσταση του ανθρώπου, την τραγική ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, λόγος όπου θα μπορούσε να αναζητηθεί η απήχηση της καβαφικής ποίησης στον σύγχρονο άνθρωπο, τον μοντέρνο και μεταμοντέρνο άνθρωπο του 20ού και 21ου αιώνα. Θέματα που απασχολούν τον Καβάφη στο ίδιο υπαρξιακό πλαίσιο είναι ο εγκλεισμός του ανθρώπου, η μοναξιά του ατόμου που καταδεικνύει το βάθος της τραγικότητας του αλλά και η έννοια του αμετάκλητου και του αναπότρεπτου που προσδιορίζει την ανθρώπινη παρουσία στον κόσμο. Δεσμευμένος από κοσμικές δυνάμεις, όπως η μοίρα ή το πεπρωμένο, ο άνθρωπος -αλλά και οι θεοί στην αρχαιοελληνική μυθολογική τους υπόσταση- δείχνει αδύναμος να αντιταχθεί στη ροή των γεγονότων. Ο συνδυασμός των αντικειμενικών παραγόντων, που περιβάλλουν το άτομο, καταλήγει στην παγίδευση του μέσα στα τείχη, που -πώς δεν πρόσεξε, όταν τα έχτιζαν γύρω του! [...]