«Τα παιδικά μας χρόνια κοιμούνται σε άνθη νερατζιάς σε τρυφερά σεντόνια και σε ανεπαίσθητο άνεμο αναδεύονται ξυπνάνε. Κι ο ύπνος μας είναι ελαφρύς κι όσο περνούν τα χρόνια λιγοστεύει. Σε παρακαλώ βοριά μου φύσα ταπεινά. [Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Νερά απαρηγόρητα» της Γιώτας Αργυροπούλου]