Το πάθος δεν λυτρώνεται σε καμία ζωή, Ακόμα και η γαλήνη μου έχει κάτι που κινείται προς τα επάνω, Στις αρμονίες του χιονιού και του ηλιοβασιλέματος φυσάω, Χωρίς να λέω ότι ο αέρας είναι το πρώτο στοιχείο, Και να μια στοχαστική συννεφιά. Οι ήχοι της φύσης μεγεθύνονται μέσα μου, Για μια στιγμή σβήνω όλους τους πολιτισμούς και αιωρούμαι, Μιλάνε μόνο τα μάτια-ουρανοί και τίποτα δεν είναι χωρισμένο, Και όπως συντίθεμαι συγχρόνως και διαιρούμαι, νιώθω το πάθος να ενώνει τα πάντα σε ένα σημείο.