Αυτό το έργο αποτελεί μία ανθολογία από τις επιστολές του Francois Fenelon (1651-1715), στις οποίες διαφαίνεται η τεράστια συμπόνια του προς τους πλησίον του, η οποία του επιτρέπει και του επιβάλλει μία Θεία αυστηρότητα που αποσκοπεί στη λύτρωσή τους από τον εαυτό (εγωισμό). Έτσι βλέπουμε να γίνεται διαρκώς λόγος στις επιστολές του για τον επιτακτικό θάνατο του εαυτού (εγωισμού), για την αναγκαιότητα της ταπεινότητας καθώς και για την ησυχία που είναι απαραίτητη για το βίωμα της Παρουσίας του Θεού.