Εδώ και 4.000 χρόνια, οι όρνιθες και οι πετεινοί κατέχουν κεντρική θέση στην ανθρώπινη καθημερινότητα, αλλά και στον ελληνικό πολιτισμό, λαϊκό και λόγιο. Η τελετουργική ανταλλαγή των αβγών, η κατανάλωση του κρέατος της κότας, το λάλημα του πετεινού, και το πέρασμά τους από τον Αριστοφάνη ώς τη λαϊκή νεοελληνική παράδοση και τη μετέπειτα διηγηματογραφία, δείχνουν κοινή πορεία στον πολιτισμό μας, στη γλώσσα, στη ζωή και στην τέχνη. Το παρόν έργο αρχίζει από την προέλευση των λέξεων που σχετίζονται με τις όρνιθες, για να απλώσει κατόπιν γύρω τους ολόκληρο τον πλούτο των παροιμιών, των αρχαίων και νέων ιστοριών, των δεισιδαιμονιών, αλλά και τον ρόλο τους σε διάφορα δρώμενα. Πρόκειται για μια πολύτιμη συμβολή στη λαογραφία, της οποίας το θέμα -ακριβώς επειδή είναι τόσο συγκεκριμένο- έχει τη χάρη να φωτίζει συνολικότερα αγκαλιάζοντας πάμπολλες πτυχές της ελληνικότητας.