Γιατί σύσσωμος ο λαός των ανδρών αναβάτες και πεζοπόροι στοιβαγμένοι σαν σμήνος από μελίσσια έχει φύγει με του στρατού τον αρχηγό, τη μια γη για την άλλη αφήνοντας και τη θάλασσα περνώντας με γέφυρα που έδεσε γιαλούς αντικριστούς. Κρεβάτια από τον πόθο των ανδρών με δάκρια πλημμυρίζουν, οι Περσίδες με σιωπηρό από τον πόθο πένθος, η καθεμιά, αφού με αγάπη, στον πόλεμο, τον άγριο ξεπροβόδισε άνδρα πολεμιστή, μόνη απόμεινε, δίχως ταίρι.