Κ’ ύστερα πάλι εδώ θέτω σε κίνηση με την σκέψη τον νόμο της έλξης πίνοντας αρμπαρόριζα κι αγιόκλημα. Ονειρεύομαι ότι θα ονειρευτώ ένα ποίημα τόσο πυκνό που οι φλόγες του Αμαζονίου θα πυρπολήσουν αυτούς που ζουν έξω απ’ το δίχτυ. Η εγρήγορση ακαριαία· γραφή να ζυμώσω για τις φαβέλες που εξορίσαμε στα σπλάχνα μας την άγνοια να κάμω επίγνωση τ’ αοράτου.