Ωριμάζουν οι εικόνες και τα αισθήματα, αναρωτιέμαι, καθώς ανακατεύονται με αναμνήσεις;Το μάτι που είδε πολλά, είναι ασκημένο ή κουρασμένο;Περνούν τα χρόνια.Τα ακατέργαστα υλικά των εμπειριών που τροφοδοτούν την βαθύτερη μιμητική παρόρμηση των καλλιτεχνών λειαίνονται από τις θεσμικές μεσολαβήσεις που βοηθούν την τέχνη στην κοινωνική πρόσληψή της."Σα στριμωγμένες βλέπω τις φωτογραφίες για να χωρέσουν στο βλέμμα του θεατή τους, παρατεταγμένες για να βοηθήσουν την ανάγνωση κατά θέματα/τόπους.Σε συστοιχίες βρίσκονται, υποκειμενικές, όπως στο μεγάλο μου τοίχο τακτοποίησα τα βιβλία με τις δικές μου ανάγκες, να με περιμένουν για μία διαδραστική παράσταση (ή μήπως παράδοση;) άνευ όρων.Προσωπικά πάντα είχα ένα μικρό πρόβλημα για το πώς μπορούνε να συμμαζευτούν εικόνες και κείμενα ενός δημιουργού από διάφορες χρονικές περιόδους εργασίας, υλικά από ξεχωριστές μεταξύ τους συνάφειες, εκφορές με αλλιώτικους τρόπους χρήσης του μέσου και αντιμετώπισής του, έργα κεντημένα με διαφορετικές αισθητικές, με προβληματισμούς ασήκωτους φορτωμένα.Προβληματισμοί που γεννιούνται "εξ ιδίων", σκεπτόμενος το δικό μου έργο, αυτό που χαροπαλεύοντας στις τυχαιότητες των πάσης φύσεως συναπαντημάτων, πότε από εδώ και πότε από εκεί, αφήνεται στις καταιγίδες του νου και των αισθητικών απαιτήσεων που δημιουργούνται από τα ερωτήματα μιας αχαλίνωτης περιέργειας.Ένας φίλος είπε: Μην σε απασχολούν αυτά. Η συν-ύπαρξη των διαφορετικοτήτων, η συν-παράθεση του πριν με το τώρα, αναδεικνύουν τη συνέχεια ή τον πυρήνα (τον δημιουργό) που κρύβεται πίσω από όλο το έργο.