Η πρώτη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Βεργίδη περιλαμβάνει σκέψεις και συναισθήματα που καταγράφηκαν τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 και συνοψίζουν τις προσωπικές ματαιώσεις του συγγραφέα σε μια εποχή που έμοιαζε ελπιδοφόρα και αισιόδοξη. Δημοσιεύονται τώρα, υπό την πίεση της "παράλογης αίσθησης" του συγγραφέα ότι όλα αυτά που συμβαίνουν τα έχει ξαναζήσει και ότι βλέπει τα ίδια πρόσωπα με άλλα προσωπεία.