Ο παρών Παρακλητικός Κανόνας προς την Παρηγορήτισσα Παναγία της Άρτης, συντέθηκε βάσει προγενεστέρων υμνογραφικών μας έργων, αφ’ ενός μεν ως εκφορά δεήσεως και τιμής προ την Υπεραγία Θεοτόκο, αφ’ ετέρου δε ως προσφορά αγάπης προς τους εν Άρτη ιδιατέρως αγαπητούς Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Δημήτριο Αθανασίου (Καθηγητή Χημικό) και την Ευλαβεστάτη Πρεσβυτέρα του Χαρούλα Τσουλιάη (Καθηγήτρια Φιλόλογο), σε ανάμνηση της υπ’ αυτών αναθέσεως στην ταπεινότητά μου, της ανασυνθέσεως στην υμνογραφική γλώσσα της ελληνόφωνης Ορθοδοξίας, του Παρακλητικού Κανόνα προς το Πανάγιο Πνεύμα, του εν Αγίοις Πατρός ημών Μαξίμου του Γραικού (2014). Σχετικά με το Δεσποτάτο της Ηπείρου, γίνεται λόγος στην συνέχεια από τον πολυσέβαστο Καθηγητή κ. Βλάσιο Σαββίδη, στο εκτεταμένο Εισαγωγικό Ιστορικό του Σημείωμα, το οποίο ευγενώς μας προσέφερε χάριν της παρούσης εκδόσεως. Σχετικά δε με τον λαμπρό Βυζαντινό Ναό της Παρηγορήτισσας Άρτας, τον οποίο αρχικά ύψωσε η ευσέβεια της Βασίλισσας της Άρτας αγ. Θεοδώρας, στην γνωστή δε σε μας μορφή του έφερε η αγάπη προς την Θεομήτορα, αλλά και προς την μαρτυρική του μητέρα, του γιου της Αγίας, Δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου Α , γίνεται εκτενής λόγος στην συνέχεια από τον π. Δημήτριο, του οποίου τόσο η Θεοτοκοφιλία, όσο και η επιστημονική κατάρτηση, αλλά και η εντοπιότητα, επέτρεψαν την συγγραφή της Εισαγωγής που ακολουθεί. Εμείς απλά θα θέλαμε να υπομνήσουμε στους ευσεβείς αναγνώστες αυτού του πονήματος, ότι η Παναγίας μας είναι η μόνη "ψυχής παρηγορία", ως κατέχουσα στην πνευματική ζωή των Ορθοδόξων Χριστιανών, την αμέσως επόμενη από την Αγία Τριάδα θέση. Έτσι, σε μία εποχή μεγάλης αναστατώσεως, όπως η δική μας, σε μία εποχή πνευματικού πόνου, θλίψεως και ανασφάλειας, αλλά και διωγμού της Πίστεως σε πολλές περιπτώσεις, η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η μόνη που μπορεί να παρηγορήσει (ως Παρηγορήτρια/ Παρηγορήτισσα), να παραμυθίσει (ως Παραμυθία) και να οδηγήσει προς τον Υιόν Της (ως Οδηγήτρια). Αυτό ευχόμεθα προς όλους, δια πρεσβειών και των Αγ