Δεν πρέπει ν' απορούμε για την αντίσταση που βρίσκ' η νέα γλώσσα, και για τον πόλεμο που της είναι στημένος. Η αντίσταση και ο πόλεμος, πιο πολύ, από δύο κάστρα δυσκολόπαρτα βγαίνουν, απο τον Τύπο κι από το Σκολειό. Πρόσωπα δεν έχω στο νου μου. Μπορεί και ν' αγαπώ και να σέβουμαι, μέσ' από τους δυο δυνατούς αυτούς κύκλους, κάμποσους. Ο λόγος μου για πράγματα και για συστήματα. Για τον Τύπο δεν μπορεί κανείς να πη πως είναι μονοκόμματος και σε όλα αντίπαλος της γλωσσικής ιδέας. Όπου δουλεύουν τ' ασυνείδητα και τ' απροετοίμαστα, ο Τύπος είναι βοηθός της ζωντανής γλώσσας. Βοηθός με τ' απρομελέτητο και με το σκόρπιο, και κατά τις ώρες του, μεταχείρισμα της γλώσσας μας, αρνητικός υπερασπιστής της γλωσσικής ιδέας από τους πολύτιμους. Και όμως όπου χρειάζεται στοχασμός, όπου μελέτης ανάγκη και συστηματικής φροντίδας, δεν υπάρχει καταφρονητής της γλωσσικής ιδέας και παραγνωριστής πιο αλαφρόκαρδος από τον Τύπο. Και βλέπουμ' εφημερίδες να περιγελάνε και να χτυπάν το γλωσσικό το έργο ανθρώπων που κατορθώνουνε μεθοδικά και αρμονικά εκείνο που οι ίδιες αυτές εφημερίδες κυνηγάνε, ασύστατα, παράφωνα και στα τυφλά. Βέβαια που ξεχωρίζω μέσ' από τον Τύπο κάποιους διαλεχτούς του, με τα γενναία και τα καλοπροαίρετα κοντύλια· σύντριψαν αφρόντιστα τις αλυσίδες που μια φορά σφιχτόδεναν και τη δημοσιογραφική τη σκέψη την ευλύγιστη με τον αλύγιστο λογιωτατισμό. Κι ακόμα πιο πολύ ξεχωρίζω τους πεζογράφους μας εκείνους, τεχνίτες ευγενικούς του Λόγου, που γλώσσα γυρεύουνε φιλολογική να μορφώσουν, συμπλέκοντας, πολλές φορές επιτήδεια, με κάποιο εξωτερικό πασάλειμμα ελευτερίας και ζωής, τ' αρχαία και τα νέα γλωσσικά στοιχεία, σύμφωνα με την ατομική φιλοκαλία, με το αστήριχτο αίσθημα, χωρίς κανένα μέτρο σταθερό.