"Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης αγαπούσε τα γράμματα και τα βιβλία. Αυτό που κυριάρχησε, όμως, στη ζωή του ήταν η ζωγραφική. Μεγαλώνοντας του δημιουργήθηκε ο πόθος να γίνει λογογράφος, να γράφει διηγήματα, κι έτσι ζωγράφιζε με την πένα του. Το ταλέντο του αυτό και η προσωπική του μελέτη και γνώση τον έφτασαν στην ψηλότερη κορυφή της εθνικής μας λογοτεχνίας, γιατί ήταν αληθινός δημιουργός. Στα διηγήματά του με ήρωες παιδιά αφηγείται τις παιδικές του αναμνήσεις. Σε αυτό, παρουσιάζει την εικόνα της παιδικής ορφάνιας, είναι ύμνος για τη χαμένη μάνα που είναι αναντικατάστατη, και δίνει την πιο αισθηματική, την πιο λεπτή περιγραφή της Λαμπρής". Απόσπασμα από τον πρόλογο της Αθηνάς Παπαγεωργίου, διευθύντριας του Μουσείου Αλ. Παπαδιαμάντη.