Η λέξη «γειτονιά», πέρα από την περιοχή που ορίζει, κουβαλάει όλες εκείνες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής και των δραστηριοτήτων των ανθρώπων της. Σε μία εποχή πανδημικής δυσφορίας και μετάβασης σε νέες νόρμες συμπεριφοράς, η γειτονιά μας δέχεται κλυδωνισμούς και συρρικνώνεται. Ο Μιχάλης Μπολιάκης μας «αναγκάζει» με τις φωτογραφίες του να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να βρούμε ξανά μέσα στην ψυχή μας τη σημασία της λέξης. Η γειτονιά είναι πάνω απ’ όλα τα πρόσωπα των παιδιών. Το φωτογραφικό αυτό λεύκωμα ουσιαστικά δεν έχει γεωγραφικό τόπο. Όλες αυτές οι φωτογραφίες αποτυπώνουν τις δικές μας γειτονιές, αυτές που έχουμε χάσει. Οι γειτονιές που ακόμα και μέσα στις δυσκολίες της ζωής, γίνονται ομορφότερες όταν τα παιδιά δρουν ελεύθερα και χαρούμενα. Κάθε φωτογραφία είναι και ένα βλέμμα, μία κίνηση παιδική που παγώνει στον χρόνο και μας επαναφέρει στον κόσμο της αθωότητας. Το βιβλίο αυτό είναι το μέσο ώστε να συνδεθούμε πιο ισχυρά, και εμείς και ο φωτογράφος, με το παιδί που κουβαλάμε μέσα μας.