Από το τέλος του εμφυλίου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι είναι επισήμως αγνοούμενοι σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό. Από αυτούς, μόλις στους μισούς έχουν ταυτοποιηθεί οι σωροί τους. Πάνω σε αυτή την ανθρώπινη τραγωδία επικεντρώνεται το βραβευμένο μυθιστόρημα της Άννας Κιμ: ένας Κοσοβάρος ψάχνει την αγνοούμενη σύζυγό του και η αφηγήτρια-μέλος του Ερυθρού Σταυρού διεισδύει σιγά σιγά στη ζωή και τον κόσμο του. Όχι μόνο βιώνει την καθημερινότητα των αλβανικών περιοχών στο Κοσσυφοπέδιο, αλλά και γίνεται κομμάτι ενός παιχνιδιού μεταξύ της μνήμης, της απώλειας και της προσωπικής προϊστορίας αυτών που έχουν συνθλιβεί από τον εμφύλιο. Η εξερεύνηση του «ξένου», η προσπάθεια κατανόησης ενός άδικου εθνικισμού, η απεικόνιση του ακατανόητου τρόμου του πολέμου και τέλος η οδύνη της απώλειας, αποτυπώνονται στο βραβευμένο μυθιστόρημα της Αυστριακής συγγραφέως.